Natal de ’44

Desde miúdo alegrava-se-me a face
quando chegava a festa do Natal.
Toda a noite trabalhava a peneira
e de manhã davam-me o fato bonito.

Então escapava-me de casa a correr
e andava na praça a mostrar-me;
e ao meio-dia em ponto na mesa enfeitada
comíamos todos em santa paz.

Oh, o meu Natal, o cheiro dos doces,
hoje passei-o às voltas numa estrada,
sem um pedaço de pão, a roupa emprestada,
longe de casa e sem amor de ninguém.

Tonino Guerra, Itália, 1920 – 2012, traduzido por Nuno Dempster.

NATALE DE ‘44

Da ragazzo mi godevo un mondo
quando arrivava la festa di Natale.
Per tutta la notte si muoveva il setaccio
e la mattina mi davano il vestito bello;

allora scappavo di corsa
per andare in piazza a farmi vedere
e a mezzogiorno in punto alla tavola addobbata
si mangiava tutti in santa pace.

Il mio Natale! l’odore delle ciambelle!
Oggi l’ho passato in giro, per una strada,
senza pane, con una tuta in prestito,
lontano da casa e senza l’amore di nessuno.

NADÈL DE ‘44

Da piò burdèl a m‟ gudéva la faza
quand che l‟avnéva la fèsta ‟d Nadèl.
Tóta la nòta e‟ trutéva la sdaza
e la matéina i m‟ daséva e‟ sti bèll.

E alòura ad chéursa a scapéva da t‟ chèsa
ch‟andéva in piaza a mètmi in bèla móstra;
e a mèzdè in péunta ma la tèvla lóstra
che dè u s‟magnéva tòtt in sènta pèsa.

Oh, e‟ mi Nadèl, e‟ mi udòur ‟d zambléun,
òz a t‟ò fatt in ziréun pr‟una strèda
senza un pèz ‟d pèn, una tuta impristèda
da lòng da chèsa e senza amòur ‟d niséun.

 

Tonino Guerra, (1920 – 2012).